Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας: Η Ευτυχία ως Συνεχής Διαδικασία

Στις 20 Μαρτίου έχει ορισθεί από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών να γιορτάζεται Διεθνής Ημέρα Ευτυχίας, αναγνωρίζοντας πως «το κυνήγι της ευτυχίας είναι βασικός ανθρώπινος σκοπός». Ίσως λοιπόν, αυτή η ημέρα να είναι μία αφορμή να προβληματιστούμε και να αναρωτηθούμε τι σημαίνει για εμάς η ευτυχία, πώς μπορούμε να την προσεγγίσουμε, σε τι απόσταση βρισκόμαστε και πώς θέλουμε να σχετιζόμαστε μαζί της, πώς μπορούμε να μετατρέψουμε την έννοια της ευτυχίας σε βίωμα.

Ακούμε συχνά και ίσως και οι ίδιοι να σκεφτόμαστε πως κάτι μας σταματάει και μας δυσκολεύει να αφεθούμε, να απολαύσουμε σαν να μην γνωρίζουμε αν βιώνουμε ευτυχία. Αυτές οι ανησυχίες ίσως προσανατολίζονται από την ιδέα ότι η ευτυχία είναι μία κατάσταση στατική και ίσως να ενισχύονται από την τάση να συνδέουμε την ευτυχία με επιδόσεις και επιτεύγματα.

Σ’ αυτό το άρθρο θα επιχειρηθεί η επαναπροσέγγιση της έννοιας της ευτυχίας, από την οπτική της προσαρμοστικότητας, της σύνδεσης και της επιλογής.

Πως μοιάζει η ευτυχία;

Θα λέγαμε πως η ευτυχία συνδέεται με το υποκειμενικό βίωμα των ανθρώπων, πως θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ακόμη και άμορφη στην ιδέα ότι μπορεί να μετατρέπεται διαρκώς, σαν να έχει αυτή την μαγική ικανότητα να αντανακλά ότι κανείς νοηματοδοτεί ως ευτυχία. Άραγε πόσο συχνά μας απαγορεύουμε να την βιώσουμε; Τείνουμε να προσδενόμαστε σε ορισμένες μόνο αφηγήσεις της ευτυχίας με αποτέλεσμα να αποκλείουμε από το οπτικό μας πεδίο ότι άλλο θα μπορούσε να της μοιάζει. Τείνουμε ακόμη να αναβάλουμε την ευτυχία, σκεπτόμενοι πως μόνο εάν καταφέρω τον κάθε φορά στόχο μου, θα μπορέσω να νιώσω ευτυχία, περιορίζοντας τον εαυτό μας να αισθανθεί και να αφουγκραστεί τις μικρές καθημερινές λεπτομέρειες όπου η ευτυχία ακουμπά.

Η ευτυχία άλλωστε, δεν είναι κάτι που κατακτάμε και παραμένουμε εκεί για πάντα. Αντίθετα, είναι μια συνεχής διαδικασία, μια αναζήτηση που εξελίσσεται καθημερινά και αλλάζει καθώς αλλάζουμε και εμείς. Για να μπορέσουμε όμως να αφήσουμε την ευτυχία να αλλάζει, θα πρέπει πρώτα να συμφιλιωθούμε με την έννοια της αλλαγής. Η εξέλιξη που είναι βασικό χαρακτηριστικό της φύσης μας, προϋποθέτει την αλλαγή και η αλλαγή χρειάζεται τον αναστοχασμό, την επιλογή του τι θα αφήσω πίσω γιατί πλέον δεν με εξυπηρετεί και δεν μου ταιριάζει και την ελευθερία της δοκιμής, τι καινούργιο μπορώ να δοκιμάσω πως αλλιώς μπορώ να προσδιορίσω τα όρια της ταυτότητας μου άρα και τα όρια της ευτυχίας μου.

Η ζωή μας όμως είναι σε σημαντικό βαθμό απρόβλεπτη και ακόμη δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα από πριν την πορεία της κάθε μας επιλογής, επομένως πως μπορούμε να βιώσουμε την ευτυχία αν η ζωή τα φέρει αλλιώς, αν έρθουν αστάθμητοι παράγοντες; Η ευτυχία υπάρχει όσο της δίνεται ο χώρος να προσαρμόζεται και να εφάπτει σε κάθε νέα συνθήκη. Αν δώσουμε στον εαυτό μας το περιθώριο να προσαρμοστεί και να βιώσει την ευτυχία με πολλούς τρόπους και διαφορετικούς από ο, τι είχαμε σκεφτεί, τότε είναι πολύ πιθανόν να την αντικρίζουμε συχνότερα.

Η ευτυχία λοιπόν, είναι το νόημα που εμείς δίνουμε στις καταστάσεις που ζούμε, στις αλληλεπιδράσεις που διαμορφώνουμε και στην σχέση με τον εαυτό μας. Η ευτυχία είναι ο τρόπος που επιλέγεις να κοιτάξεις την ζωή. Μην ξεχνάς πως η ευτυχία είναι στιγμές, άλλοτε μεγαλύτερες και άλλοτε μικρότερες. Η μυρωδιά του καφέ το πρωί, η αγκαλιά ενός αγαπημένου προσώπου μας, ένα χαμόγελο, σημαντικές μέρες.

Κι αν δεν ξέρεις πώς να ευτυχήσεις, ξεκίνα με το να ρωτάς τον εαυτό σου καθημερινά: «Τι κρατάω από την σημερινή ημέρα; Τι μου έδωσε έστω και στιγμιαία την αίσθηση της ευτυχίας; Τι θέλω να επαναλάβω και τι να δοκιμάσω από αύριο;».